Harmonijne relacje w rodzinie - oczami dziecka i rodziców. Co mówią psychologowie?

 Dzisiaj, drogie towarzystwo, chcę z wami rozmawiać nie tylko jako psycholog, ale także jako matka, żona, przyjaciółka, obserwatorka ludzkich losów. Dziś porozmawiamy o relacjach rodzinnych - oczami zarówno dorosłych, jak i dzieci. A konkretnie oczami specjalistów - spróbujmy zrozumieć doświadczenie wszystkich tych życiowych ról. Więc zacznijmy!

Co rozumiemy przez słowo «relacje»? I do czego dążymy, marząc o harmonijnym związku

Relacje są czymś znacznie większym i głębszym niż komunikowanie się i zaspokajanie życiowych potrzeb siebie i członków rodziny! Relacje wiążą się z odpowiedzialnością za świadomy wybór bycia razem i troszczenia się o siebie nawzajem. To jest proces wzajemny - i bynajmniej nie jednostronny.

Relacje wiążą się z obecnością osoby bez żadnego przymusu i stosowaniem jakiejkolwiek formy przemocy wobec małżonka lub dzieci. I nie chodzi tu o przemoc dosłowną - fizyczną czy seksualną, ale przede wszystkim przemoc psychologiczną i ekonomiczną, której ludzie popełniają najczęściej i zastępują je takimi pojęciami jak edukacja czy dyscyplina. Ale bądźmy ze sobą szczerzy - nazwijmy rzecz po imieniu.

Ale dzisiaj nie będziemy zagłębiać się szczegółowo w temat przemocy. Zrobię na to osobny dzień - jest to dziś zbyt ważne ze względu na wiele czynników.

Relacje to znacznie głębszy proces. niż zwykłe metry kwadratowe wspólnego mieszkania, wspólny wypad do kina czy wibrujący alarm telefonu w kieszeni. To codzienny przejaw świadomego wyboru małżeńskiego za siebie nawzajem i świadomej odpowiedzialności za urodzone dzieci - za ich życie, wychowanie, opiekę aż do osiągnięcia dorosłości.

Psychologowie zwracają uwagę, że w prawdziwych związkach, tych, które lubimy nazywać harmonijnymi lub marzącymi o takich, istnieje nie tylko uczucie miłości. W końcu miłość jest uczuciem, które nie żyje samo. Trzeba też ciężko pracować nad uczuciami. Codziennie.

Manifestacja empatii - umiejętność wczuwania się w czyjeś ból lub radość, umiejętność odczuwania czyjegoś stanu emocjonalnego jest bardzo potrzebna w relacjach rodzinnych dla rozwoju osobistego i wspólnego rozwoju rodzinnego. Mówiąc prościej, staraj się odkładać pilne sprawy w telefonie, oglądać zdjęcia innych osób w sieciach społecznościowych - i patrzeć w oczy męża. żona, dziecko! kiedy ostatnio rozmawiałeś z ukochaną osobą, całkowicie wyłączając telefon, aby wirtualne życie nie odwracało Twojej uwagi od rozmowy?

Jak każdy członek rodziny postrzega relacje rodzinne?

Często pytam moich klientów o poradę dla rodziców, jak często spędzasz czas ze swoimi dziećmi? i słyszę odpowiedzi twierdzące „i poświęcam dużo uwagi swojemu dziecku, mężowi lub żonie. Szczególnie podczas kwarantanny, kiedy pracujemy w domu lub uczymy się zdalnie” Zadaję to samo pytanie innym członkom rodziny. Na przykład dziecko odpowiada: „moja mama w ogóle nie spędza ze mną czasu. Albo gotuje w kuchni, albo siedzi przy telefonie, albo pracuje przy komputerze, albo ciągle gdzieś się spieszy w swoich sprawach”.

Albo słyszę kobiecy wyrzut, że mężczyzna w ogóle nie zwraca na nią uwagi, nawet nie patrzy mu w oczy podczas rozmowy, spędzania czasu w wirtualnym świecie. Takie oskarżenia są wzajemne. A nasze dzieci kontemplują to wszystko, żyją w tym podwójnym wymiarze rzeczywistości. Często dziecko przyzwyczaja się do tego stylu zachowań w rodzinie. dostosowuje się, przestaje cierpieć na brak komunikacji z rodzicami, a także pogrąża się w wirtualnym świecie, czy nawet w najgorszych problemach.

A może mama lub tata uważają, że niektóre epizody są częściowe. które czasami pojawiają się w ich życiu lub jako „chodzące portfele”, od których można żądać kupna jednej rzeczy. A rodzice, którzy chcą zrekompensować swoje stałe zatrudnienie i nieobecność, naprawdę rekompensują poczucie winy wobec swoich dzieci, nadmiernym kupowaniem rzeczy, prezentów i tak dalej. W swojej praktyce codziennie spotykam się z takimi problemami, brakiem uwagi, brakiem czasu dla siebie i dla moich dzieci. uciekamy od siebie do wirtualnego świata, do świata często sztucznie tworzonego zamieszania.

A potem znajdujemy się w pułapce samotności, poczucia wyobcowania, bólu, wyczerpania emocjonalnego. Wskaźnik rozwodów wzrósł w Europie średnio o 30% w ciągu ostatniego roku kwarantanny.

Według analizy przeprowadzonej przez Legal Templates, liczba par, które złożyły pozew o rozwód w okresie od marca do czerwca 2020 roku, wzrosła o 34 procent w porównaniu z tym samym okresem w 2019 roku.

Niestabilność gospodarcza, utrata pracy, czy strach przed utratą pracy, nadmierna ilość czasu spędzonego razem przez całą rodzinę nad pandemią koronawirusa to dla naszych rodzin prawdziwe wyzwanie i próba siły przez ostatni rok. I w Polsce i na świecie.

 А ty teraz czytasz w myślach, jak wielu będzie się mi sprzeciwiać. I znajdzie swoje uzasadnienie dla moich argumentów: muszę pracować, muszę płacić za edukację, dom, wszystkie usługi, wyżywienie. Nie ma dużo czasu na komunikację z krewnymi.

Bądźmy ze sobą szczerzy! Porady psychologa dotyczące poprawy relacji rodzinnych

Nie ma standardowych, ujednoliconych instrukcji dla wszystkich rodzin, takich jak „jak zharmonizować relacje rodzinne” lub 10 wskazówek, jak uratować rodzinę, ponieważ obecnie modne jest krótkie udzielanie wszystkim instrukcji i zaleceń, ponieważ czytanie dłuższych tekstów jest bardzo żmudne i wyczerpujące. Czy zawiodłem cię, nie podając jasnej recepty na szczęście rodzinne?

Ale podkreślam - bądźmy ze sobą szczerzy. czy świadomie nie uciekamy od komunikacji z bliskimi ludźmi, aby nie zawracać sobie głowy życiem z czyimi problemami, doświadczeniami, zarówno szczęśliwymi, jak i smutnymi. W końcu znacznie łatwiej jest przejść do sieci społecznościowej i umieścić ikonę „polubienia” nieznajomej, niż dotknąć duszy bliskiej osoby w pobliżu. Ten, który dzieli z nami życie. Zwykle łatwiej jest uciec od problemów niż je rozwiązać.

W każdej rodzinie wszystko jest bardzo indywidualne i nie powinno rozpraszać rad. Mogę tylko zachęcić cię, jako psychologa

• do częstszego analizowania siebie jako osoby;
• częściej zaglądaj w swoje dusze, szukaj ciszy, przynajmniej na kilka minut, aby porozmawiać sam ze sobą. Samoświadomość daje wiele odpowiedzi i usuwa zbyt wiele wyrzutów dla naszych bliskich;
• znajdź czas na komunikację z rodziną i dziećmi. Częściej patrzą sobie w oczy, bez takich pośredników jak gadżety, dołączony telewizor i inne nowoczesne informacje „biały szum” zbędnych i niepotrzebnych informacji, które pochłaniają nas ze wszystkich stron. Pochłania nasz czas i energię;
• spróbuj stworzyć dobrą tradycję wspólnych kolacji, opowiadając o tym, jak wszyscy spędzili dzień, co wydarzyło się w minionym dniu;
• po ścisłej kwarantannie spróbuj zorganizować wspólny wyjazd, weekendowy piknik z rodziną. Znalezienie czasu na pozostanie razem to silna odbudowa relacji, która czasami przez pomyłkę wydaje się wyczerpana.
• relacje, a także uczucia - nie żyjcie sami, żyjąc w nas raz na zawsze. Muszą się rozwijać, wspierać, nauczyć się rozumieć i poznawać się w sposób ciągły. Relacje to nauka o życiu. A jeśli nie studiujesz tej złożonej nauki, proces rozwoju nie tylko się zatrzymuje, ale cofa się w kierunku negatywnym. I pamiętaj - my dorośli jesteśmy wzorem do naśladowania dla naszych dzieci, przykładem do naśladowania. Ponadto dzieci są wrażliwe na swoich rodziców. Klasyczne sformułowanie „szczęśliwi rodzice - szczęśliwe dzieci” jest zawsze aktualne.

Doceń swoich bliskich, zainwestuj energię życiową i siłę w swoją rodzinę!

Wzywam do umiejętności psychologicznych, ciągłego rozwoju intelektualnego, rozwoju osobistego, uwolnienia czasu życia na komunikację na żywo. Człowiek jest istotą społeczną i nie może żyć w izolacji komunikacyjnej. Nalegam, abyś przede wszystkim zadbał o głód emocjonalny i komunikacyjny w swojej rodzinie, u swoich bliskich. Nie szukaj ani nie zgub się w wirtualnym środowisku zastępczym. Doceń tych, którzy budzą się obok Ciebie rano! Bardzo ważne jest, aby codziennie o tym przypominać - bez względu na to, jak banalnie może to zabrzmieć.

Jestem pod wrażeniem ludzkiego wyrażenia Matki Teresy: „kochać rodzinę. A żeby ją ocalić, trzeba nauczyć się przebaczać”.

Przebaczenie to kolejna cenna rzecz, bez której nie można stworzyć harmonijnego związku. Nikt z nas nie jest doskonały. Często zdarza się, że wszyscy popełniają błędy - zarówno w małych czynach, jak i czasami przy bardzo fatalnych w skutkach. Przebaczenie komuś nie jest łatwe. Przebaczenie sobie jest czasem jeszcze trudniejsze. Ale bez przebaczenia związki są a priori niemożliwe.

Akceptacja siebie nawzajem bez ciągłej zmiany partnera. Również skomplikowany proces. Ale nawet bez niego nie ma ruchu do przodu. Porozmawiamy z Tobą o akceptacji swoich niedociągnięć i pozytywnych cechach w innych rozmowach.

A teraz, po dzisiejszym przeczytaniu naszej rozmowy, zachęcam was, abyście poszli i przytulili swoje dziecko, męża lub żonę. Nie odkładaj najważniejszych rzeczy na później! «Najważniejsza w życiu jest rodzina! Kariera nie czeka na Ciebie w domu, pieniądze nie otrą łez, a sława nie ogarnie Cię nocą».

 

Do zobaczenia na moim blogu.

Psycholog dziecięcy Iryna Zatineyko-Mykhalevych